Bir süredir kişisel deneyimlerimi bir köşede toplamak istiyordum. Seyahat ederken başıma gelen olayları ve bilgi niteliği olmayan ama okuyana fikir verebilecek deneyimlerimi bu köşede size aktaracağım.  Bu hafta köşemin ilk yazısında çok önemli bir soruya cevap veriyorum. Hindistan’da otostop çekilir mi , çekilirse neler olabilir, ne tür saçmalıklarla karşılaşılabilir merak edenler toplansın. Bakalım bu hikayede başımıza neler gelecek?

Hindistan’da Otostop Çekilir Mi?

İki Türk, bir Fransız Yeni Delhi‘den Hindistan’da görülmesi gereken şehirler listesinde başı çeken Jaipur’a gitmek için yola çıktık. Öncelikli amacımız otostop çekmek için ana yola ulaşmaktı. Bu mesafeyi de yine otostop çekerek gitmek istiyorduk. Hindistan’da daha önce Goa’da 10 dakikalık bir yolu gidebilmek için turistlerin kullandığı motorlara otostop çekmek dışında hiçbir otostop deneyimimiz yoktu. Aslında ana yola gidene kadar başımıza gelenler bize bu deneyimin nasıl olacağı ile ilgili bir fikir verebilirdi ama basiretimiz bağlandı ve ileriyi görmeyi beceremedik. Bizi bulunduğumuz yerden alarak ulaşmak istediğimiz yere götürmek için duran arabalar oldu. Aradaki mesafeyi gitmek için iki ayrı araca bindik. Bizi arabasına alanlara Jaipur’a otostop çekerek gitmek istediğimizi, anayola yakın bir yerde ineceğimizi söylüyorduk. Ancak onlar bir türlü otostop çekmek niyetinde olduğumuzu anlamıyorlardı. Jaipur’a gitmek için otobüse binmek veya taksi tutmak istemediğimizi anlatana kadar göbeğimiz çatladı. Bindiğimiz arabalarda sürekli şu diyaloğu yaşadık:

-Jaipur’a giden otobüse binebileceğiniz bir yerde bırakacağım sizi.
+Yok teşekkür ederiz biz yine otostopla devam edeceğiz.
-Peki o halde tamamdır.
(5 dk sonra bir yere yanaşıyor.)
-Buradan otobüse ve taksiye binebilirsiniz.
+Yok biz otostop çekeceğiz. Otobüse ve taksiye binmek istemiyoruz.
-Tamam o zaman.
(2 dk sonra başka bir yere yanaşıyor.)
-Bu otobüs Jaipur’a gidiyor durdurayım mı?
+Otobüse binmeyeceğiz…

Sen bizi müsait bir yerde indir en iyisi

Bizi aracına alan son arkadaşı da taksiye veya otobüse binmeyeceğimiz konusunda ikna ettikten sonra nihayet ana yola çıkabildik. Burada yolun devamını gideceğimiz aracı beklemeye koyulduk. Şansımız yaver gitti ve ikinci denememizde Jaipur’a kadar giden biri bizi aldı. Çat pat İngilizce konuşabilen orta yaşlardaki şoförümüze otostop çektiğimizi, bunun bizi herhangi bir ücret talep etmeden götürmesi anlamına geldiğini bir şekilde bildiğimiz bütün dilleri kullanarak anlattık. Bir de üstüne “No money” deyip evrensel olarak anlaşılmasını umduğumuz bu söz kalıbıyla meramımızı tekrar tekrar dile getirdik. Adam da “Olsun olsun gelin” gibi hareketler yaptığı için bizi anladığına neredeyse emindik. Böylece neredeyse emin olma sınırları dışında kalan o ufak anlaşılmama ihtimalini göz ardı ederek araca bindik. Sonunda yaklaşık 3-4 saat sürecek yolculuğumuz başlamış oldu.

Önde Türk arkadaşımız, arkada Fransız dostumuz ve ben. Yolda giderken içimden bir his nedense adamın bizden para isteyeceğini söylediği için devamlı öndeki arkadaşımı çeviri programları açıp adamla konuşması için darlıyordum. Fakat başlatmaya çalıştığımız sohbetlerimiz adamın kafa sallayarak gülümsemesiyle son buluyordu. Biz sordukça adam daha çok gülümsüyordu. Biz de kısa bir süre sonra başımıza geleceklerden habersiz, sanıyorduk ki ne kadar tatlı, ne kadar iyi bir adam…

Birkaç saat yol gittikten sonra sevgili sürücümüz bize ısrarla nereye gideceğimizi sormaya başladı. Her ne kadar sen bizi merkezde bırak desek de ille de gideceğimiz yere kadar götürmek istediğini söyledi. Bunları nasıl söyledi demeyin, biz bir şekilde anlaştık. Adamın ısrarları üzerine ona bir adres verme gereği hasıl oldu ama o esnada gideceğimiz yerin tam adresini bilmiyorduk.

Kalacağımız yer ayrı bir hikaye

Jaipur’da kalacak yerimizi iki hafta önce Couchsurfing‘den bulmuştuk. Bizi misafir edecek arkadaş açtığımız public travel’a cevap vermişti. Yani biz ona bizi misafir etmesi için mesaj atmamıştık, o bize “Jaipur’a geldiğinizde sizi ben misafir edebilirim.” diye mesaj atmıştı. Bu arkadaşla yola çıkmadan iki gün önce de teyitleştik. Ne zaman Jaipur’da olacağımızı söyledik ve konaklayacağımız tarihler için anlaştık. Yola çıkmadan bir gün önce çocuktan adres istememize rağmen açık adresini göndermedi. O yüzden bizi götüren adama adres veremedik. Jaipur’a yaklaşırken de çocuğun attığımız mesajlara hala cevap vermemesi üzerine aramaya karar verdik. Ama kontürümüz olmadıgı için otostop çektiğimiz aracın sahibinin telefonundan aradık. Çocuk aramalarımıza da cevap vermedi. O cevap vermeyince biz de kendisinden umudumuzu kesip geceyi geçirmek için kullandığımız tüm konaklama uygulamalarına dört koldan saldırdık. En sonunda bir diğer ücretsiz konaklama uygulaması olan Warmshowers‘tan başka birini bulduk. Kendisine durumumuzu açıkladık ve birkaç gün kalacak bir yere ihtiyacımız olduğunu söyledik. Bizi misafir etmeyi kabul etti.

Bizi türlü sürprizlerin beklediği Jaipur’a geldik…

Sağ salim Jaipur’a geldiğimizde başımıza geleceklerden hala bir haberdik. Kalacağımız yer merkezden 30 km uzaktaydı. Bizi getiren adam bir tuktuk durağının hemen yanında durdu. Biz hiçbir talepte bulunmamamıza rağmen kendi kendine arabadan inip bir tuktukla anlaştı bizi götürmesi için. Biz de her ne kadar tuktukçunun gideceğimiz yerin normalde tutacağından daha yüksek bir fiyat vereceğini bilsek de akşam akşam otostop çekmekle uğraşmayalım diyerek adama teşekkür edip araca bindik. Fakat bizi oraya getiren adam bize hala bir şey anlatmaya çalışıyordu. Anlatmaya çalıştığı şeyin ne olduğu konusunda hiçbir fikrimiz yoktu. Sadece söylediklerinin arasında geçen “1.500 Rupi” lafını seçebildik. Bunun üzerine bindiğimiz tuktuk 1.500 Rupi istiyor sanıp “Olmaz öyle şey o kadar da salak değiliz” diyerek indik. Biz inince bu sefer adam tuktukçuyla kendi dilinde bir şeyler konuşmaya başladı. Bunu gören diğer tuktukçuların da etrafımıza toplanmasıyla kendimizi yaklaşık 10 kişilik bir çemberin içinde bulduk.

Tüm bu konuşmaların sonunda anlaşıldı ki 1.500 Rupi isteyen tuktuk değil; bizi Jaipur’a getiren adammış. Tabii bunu anladığımızda başımızdan aşağıya kaynar sular döküldü. Aynı derecede de gerildik. Çünkü biz adama arabaya binmeden önce “No money, no taxi” falan gibi temel şeyler söyleyip anlaştığımızı sanmıştık. Adamın söylediklerimize karşılık bizi “No taxi” diye onaylamış olmasına güvenmiştik. Fakat onca yolu geldikten sonra işlerin sandığımız gibi olmadığını görüyorduk. Fransız arkadaşımız her ne kadar “Parası neyse verelim” diye ısrar etmiş olsa da adeta enayi durumuna düşürüldüğümüz bu hadise karşısında Türk vatandaşları olarak direnmeye hazırdık. Adamın para istemesine karşılık oynadığımız “Hiç de öyle bir şey demedin, no money dedin, şimdi bizi boşuna yolmaya çalışma” kartı çok ikna edici olamadı. Hindistan’da otostop çekilir mi sorusunun cevabı bu noktadan sonra bizim için yavaş yavaş şekillenmeye başladı.

Adam telefon joker hakkını kullanıyor

Git gide etrafımızdaki insan çemberi büyüdü. Büyük çoğunluğunu tuktukçuların ve yoldan geçenlerin oluşturduğu çemberde kimse kimseyle anlaşamayınca bizi oraya getiren adam İngilizce bilen bir arkadaşını aradı ve telefonu bana uzattı. Telefonu alınca “Merhaba” diyerek sevecen bir başlangıç yaptım. Ancak karşımdaki ses durumu benim kadar sevecen karşılamamış olacak ki söylediği ilk şey “2.000 rupi” oldu. Sevecen olmayan sese la havle çekerek sakince durumu anlattım. “Biz arabaya binerken no taxi dedi şimdi para istiyor hiç kusura bakmasın” diye tane tane, yavaş yavaş açıkladım.

Sonra sustum ki karşımdaki adam anladım desin veya ne bileyim başka bir tepki versin. Ben susunca kısa bir sessizlik oldu. Sessizliğin ardından telefondaki kişi yine sadece “2.000 Rupi” dedi. Aynı dili konuşuyor olmalarına rağmen kendi aralarında bile ancak 500 Rupilik bir sapmayla anlaşabilen bu iki arkadaşın durumu beni o an içinde bulunduğumuz anı sorgulamaya itti. Aynı dili bile konuşamadığım 20 kişiye derdimi nasıl anlatacaktım? Hadi ben bir şekilde anlattım diyelim onlar nasıl anlayacaktı?

O esnada eşi benzeri en erken ancak 300 yıl sonra olabilecek bir mucize oldu ve tuktukçular İngilizce bilmemelerine rağmen tane tane yaptığımız açıklamayı bir şekilde anlayıp adama karşı bizi savunmaya başladılar. Hatta biri bize çat pat bir İngilizceyle “Para vermeyin, sorun çıkarırsa polis binası az ötede oraya gidin” bile dedi. Daha sonradan Süpermen adını taktığımız tuktukçunun bu tavsiyesi sayesinde adama polise gitmeyi, sorunu polis ile çözmeyi teklif ettik. Polis lafı geçince adam para işini üstelemekten vazgeçti. Nasıl olduysa son 1 saattir 1.500 Rupi için kırk takla atan o adam gitti onun yerine tanıştığına memnun olan naif bir adam geldi. 5 dakika içinde el sıkıştık ve arabasına binip oradan ayrıldı. Biz de bizi kurtaran Süpermen tuktukçunun aracına atlayıp evinde kalacağımız arkadaşımızla buluşacağımız yere doğru yola koyulduk.

Tuktuk (Otorikshaw)

Peki nerede kalacaksınız?

Yaptığımız bu kısa tuktuk yolculuğu bize tuktukçuya Süpermen ismini takmakta ne kadar erken davrandığımızı gösterdi. Süpermen gideceğimiz adresi verdiğimizde bize oranın 33 km uzaklıkta olduğunu ve 300 Rupi karşılığı götüreceğini söylemişti. Biz de o arada başka dertlerimiz olduğu için haritaya bakmayı ihmal etmiş ve Süpermene güvenmeyi tercih etmiştik. Oysa gittiğimiz yer 15 km bile değildi. İki katı ödeme ve hayal kırıklığı eşliğinde tuktuktan indik. Yaklaşık 15 dakika sonra bizi misafir edeceğini söyleyen çocuk geldi. Gayet sıcak kanlı, iyi bir insana benzeyen bu arkadaşa daha yeni tecrübe ettiğimiz olayların sıcaklığı nedeniyle hemen güvenmedik. Artık akıllandığımız için biraz temkinli yaklaştık. İyi ki de öyle yapmışız.

Normalde bu tarz buluşmalarda bir süre muhabbet edilir ve daha sonra kalacak yere doğru yola çıkılır. Ancak ayak üstü ettiğimiz muhabbetin ardından herkesin garip garip birbirine baktığı garip bir sessizlik anı oldu. O sırada çocuktan bomba gibi bir soru geldi. “Peki siz nerede kalacaksınız?” Yaklaşık bir saat önce konuştuğunuz, başınıza gelenleri anlattığınız ve bunun üzerine sizi evinde misafir edebileceğini söyleyen birinden bu soruyu duyduğunuzu düşünün. Nasıl hissettirdi? Kötü değil mi? Biliyorum çünkü aynısını ben yaşadım. Nasıl oldu bilmiyorum ama bu arkadaş bir şekilde bizi yanlış anlamayı başarmış.

Bizim açık açık kalacak yere ihtiyacımız olduğunu söylediğimiz mesajdan sadece etrafı göstermesini istediğimiz anlamını çıkarmış. Neyse ki yaşanan ufak tansiyon düşüklüğünün ardından çocuk çok özür diledi ve yanlış anlaşılmayı düzeltmek adına Couchsurfing üyesi olan arkadaşlarından biriyle konuşup bize kalacak bir yer buldu. O arkadaş da ailesiyle yaşayan çok güzel bir insan çıktı. Ve böylece sonsuza kadar mutlu yaşadık diye bağlamak isterdim ama henüz bitmedi.

Dünyanın en saçma kurgusu

Kalacağımız eve gittik. Oldukça fakir olduğunu tahmin ettiğimiz ev sahibimiz iki katlı evinin alt katında genç karısı ve 10-12 yaşlarındaki kızıyla birlikte yaşıyordu. Evinin üst katındaki iki odasını da misafirlerin konaklaması için ayırmıştı. Evinde bedava konaklamalarını sağladığı misafirlere kahvaltı, öğün yemek, içecek gibi şeyler satarak ek gelir elde ediyordu. Misafirperver ev sahiplerimiz bizi kendi katlarına çay içmeye davet ettiler. Birlikte yer sofrasında oturduk. Çaylarımızı yudumlarken sohbet etmeye başladık. Artık rahatladığımız bir ortamda olmanın keyfini çıkarıyorduk. Kalacak yerimiz vardı. yanlış anlaşılmadığımızı bildiğimiz, aynı dili konuştuğumuz güzel insanlarla bir aradaydık. Sabah yaşadıklarımızdan sonra oldukça mutluyduk yani. Bu mutluluğun yerini tekrar tedirginliğe bırakması tahmin edeceğiniz gibi çok kısa sürmedi. O esnada telefonumuza beklenmeyen bir mesaj geldi.

Bizim iki hafta önceden kalmak için anlaştığımız, açık adresini göndermediği, mesajlarımıza dönmediği ve kontürümüz olmadığı için bizi Jaipur’a getiren adamın telefonundan aradığımızda telefonunu açmayan çocuk mesaj atmıştı. Mesaj şöyle başlıyordu: “Bu hiç iyi bir şey değil” İlk mesajı okuyup ne olmuş olabileceğini anlamaya çalıştık ama kafamızda herhangi bir ampül yanmadı. Zaten çocuğun az sonra anlatacakları da hiç aklımıza gelecek türden şeyler değildi. Çocuğun dediğine göre bizi Jaipur’a bedava getireceğini söyleyip sonradan yolmaya çalışan işgüzar “taksici” bizimle bağlantısı olduğunu düşündüğü için çocuğu aramış. Senin arkadaşların bana paramı vermedi demiş ve parasını istemiş. Sözde bu arkadaş da adama parayı vermiş. Bize de bunun üzerine: “Ben çok fakir biriyim, neden bana bunu yaptınız, neden adama numaramı verdiniz?” diye soruyordu. Biz de çocuğa numarasının adamda neden olduğunu açıklıyor ve “Tanımadığın birine neden para verdin?” diye haklı bir soru yöneltiyorduk. Ancak alabildiğimiz mantıklı bir cevap takdir edersiniz ki yoktu.

Hindistan’da otostop çekilir mi derken nerelere geldik

Ortalama bir Hintlinin 50 Rupi icin dahi olay çıkaracağını bildiğimiz için fakir olduğunu söyleyen çocuğun hiç tanımadığı birine 1.500 Rupi verdiğine inanmamız mümkün değildi. Kaldı ki bizi misafir edeceğini söylemesine rağmen mesajlarımıza cevap vermeyen ve telefonlarımızı açmayan bu arkadaşın neyin peşine düştüğünü de çok anlamamıştık ama bir yandan merak da ediyorduk. Çocuğa mesaj atıp kısaca “Hem bunları yaptın, şimdi bir de yalan söylüyorsun, hayır doğru bile söylesen tanımadığın adama gidip para vermenin sorumlusu biz değiliz.” diye açıklama yaptık. Çocuk da buna cevaben “Taksiciyle buluşalım hep birlikte” minvalinde bir mesaj yazdı. Buluşacak bir şey olmadığını, söyleyince bu sefer dahiyane olduğunu düşündüğü bir taktikle atağa geçti ve bize “Tamam gelin taksici size paranızı verecek” dedi. Oysa biz taksiciye para vermemiştik. O bize ne parası verecekti? Hindistan’da otostop çekilir mi

Biz bu oyunu bozarız

En sonunda sabah bizi Delhi’den Jaipur’a getiren adamla telefonlarımızı açmayan çocuğun bir araya gelerek böyle bir plan yaptıklarına emin olduk. Böylesine saçma bir plan yapmalarının amacını anlayamadığımız için uzun süre olayın plan olmadığını, yalnızca tesadüf eseri arka arkaya dizilmiş bir takım anlamsız hadisenin oluşturduğu kusursuz bir saçmalık olduğunu düşünmüştük. Anlamadığımız şey bizi hiç tanımayan bu çocuğun, taksicinin oyununa neden dahil olduğuydu. Yani taksici çocuğu arayıp ne demiş olabilirdi ki çocuk taksicinin 1.500 Rupisi için bizi tongaya düşürmeye çalışıyordu? Biz bunları düşünürken bu arada mesaj atan çocuk artık biz mesajlarına cevap vermeyince bu sefer de nerede kaldığımızı öğrenmek için sorular sormaya başlamıştı. En sonunda tacizine dayanamadık ve numarasını engelledik.

Bir ara aslında polisi arayıp şikayet edelim ve buluşmaya polisle birlikte gidelim dedik ama sonra aklımıza Hindistan‘da olduğumuz geldi. Kimi kime şikayet ediyorsun? Burada iki gün geçirdikten sonra Jaipur’un başka bir bölgesine geçmek üzere oradan ayrıldık. Bu konu da böylece kapanmış oldu. Yani en azından bizim için. Mesaj atan çocuğa ve taksiciye neler oldu bilmiyorum. Ama bu hadise bizim açımızdan Hindistan’da otostop çekilir mi sorusuna net bir cevap olmuş oldu. Bu arada hemen belirteyim. Birkaç kez çok yardımsever insanlara da denk geldim. Ama yaşadığım sorunların sayısı sorunsuz geçen yolculuklardan daha fazlaydı. Özellikle ilk başta para istemeyip sonradan para isteyenlere sıkça rastladım. Siz bu hikayeye rağmen bu ülkede otostop çekmeyi düşünüyorsanız Hindistan’da otostop çekmek  yazısını okumadan geçmeyin.

Hindistan seyahatiniz boyunca yalnızca Hindistan’da başınıza gelebilecek komik durumlarla karşılaşma ihtimalinizi en aza indirmek istiyorsanız Hindistan’a gideceklerin dikkat etmesi gerekenler yazısını gözden geçirmeyi unutmayın.

Güncel paylaşımlardan, seyahatlerden ve etkinliklerden anında haberdar olmak için beni Instagramdan takip etmeyi unutmayın! https://instagram.com/melkeontheroad