Kars Gürcistan bisiklet rotası ve bu rotada yaşadıklarım, şansımın da en az kararsızlığım kadar fazla olduğunu ispatlayan cinsten, hatırladıkça aslında düşünmem gerekirken güldüğüm birer anı olarak kaldı hafızamda. Kars’tan Gürcistan sınır kapısına varıncaya kadar birbirinden güzel insanlar tanıdığım ve bir ay kalırım herhalde diyerek gittiğim Gürcistan’dan gittiğimin aynı akşamı Kars’a geri döndüğüm hikayeme hepiniz hoşgeldiniz.

Kars Gürcistan Bisiklet Rotası ve Türlü Maceralar

Bilecik Ankara bisiklet rotasını takiben başlayan Bisikletle Doğu Ekspresi yolculuğumu 26 saatte tamamladıktan sonra Kars’a indiğimde yaşadığım heyecan anlatılamaz. Çünkü Kars aslında çıktığım bu yolun yurtdışına açılan kısmının başlangıcı olma özelliği taşıyordu. Kars’a vardığım akşam bizi ağırlamayı kabul eden Oğuz ve Oğuzhan’ın evine gittik. Kars’ta geçirdiğim süre boyunca yeni tanıştığımız arkadaşlarımızla çok iyi vakit geçirdik.

Karsın havası malum. Bir de bu soğuğa nereden gideceğiz, hangi yolu seçeceğiz, otobüsle mi gitsek, otobüs nasıl bulacağız gibi sorular eklenince burada o kadar uzun kaldık ki bir ara akşam internet kafeye lol ve counter oynamaya gitmeye başlayınca artık bu duruma bir son vermenin zamanının geldiğini anladım.

Kars küçük bir yer. 1 haftanın sonunda şehri avcunuzun içi gibi olmasa da kaybolmayacak ve işlerinizi halledecek kadar öğreniyorsunuz. Aslını isterseniz özellikle kışın gezilecek pek bir yer yok. Çünkü hava çok soğuk. Belki ben şimdiye kadar bu kadar soğuğa alışık olmadığım için bana öyle gelmiştir ama galiba abartmıyorum. Çünkü o kadar soğuk ki, kar yağdığında direkt donuyor ve haftalarca buz olarak kalıyor. Artık gerisini siz tahmin edin.

Kars’ta Gezilecek Yerler

Gezilecek bir yer yok dediysem, o kadar da değil. Şehrin merkezi küçük olduğu için şehrin içinde eski evler ve muazzam mimarisini koruyan binalar dışında çok az şey var. Ama şehrin dışında Kars’tan Rusya’ya kadar uzandığı söylenen karanlık tünelleriyle ünlü tabyalar, birbirinden güzel eski yapıların olduğu Ani Harabeleri olduğunu hemen hatırlatayım. Şehrin içinde en çok dikkat çeken yer olan Kars Kalesi ise hava koşulları nedeniyle benim gezip gördüğüm tek yer.

Kale şehre çok yakın, hatta şehrin içinde desem yalan olmaz. Kaleye çıkmak için yaklaşık 10-15 dakikalık bir patikayı tırmanmak gerekiyor. Yukarıya çıktığınızda ise şehrin tamamını tek bir noktadan izleyebiliyorsunuz. Kalenin güzel olduğunu söylemeye gerek yok ama kötü olan şey hiçbir özenin gösterilmemiş olması. Sadece kale değil, kaleye çıkan yol üzerinde güya tarihi eser oldukları için önlerindeki tabelalara açıklamlar yazılmış bazı binaların neredeyse yıkılmak üzere olduklarını görebilirsiniz. Kalenin normal şartlarda bakmakla doyamayacağınız o devasa kapısı ise gerek kalın kalemlerle, gerekse kazıma dediğimiz teknikle yazılmış aşk mektuplarıyla dolu.

Buna ek olarak açık ara farkla favorim olan Kafkas Üniversitesi’nin Konservatuvar bölümünün kampüsünü de listeye ekleyelim. Burası Kars Kalesi’ne giden yolun solunda kalıyor. Dereyi takip ettiğinizde kolaylıkla bulabilirsiniz. Dağın eteğinde, yanından dere akan, bahçesinden yeşili eksik olmayan yapıyı gördüğünüzde tanıyacağınıza eminim.

Detaylı Kars Gezi Rehberini okumak için buraya tıklayın

KARS’TAN BİSİKLETLE GÜRCİSTAN’A NASIL GİTTİM?

Kars’ta kaldığım süre boyunca birbirinden farklı alternatif rotalar üzerinde düşündüm. Aslında benim planımda iki seçenek vardı. Ya Kars’tan Iğdır’a geçecektim ya da Ağrı’ya. Daha önce o rotayı yapmış arkadaşlarımla ve etrafta yolu bilen insanlarla konuştuktan sonra anlatılanlar yüzünden sürerek geçme planımızdan vazgeçtim. Otobüs planlarıma dahil olunca ise işler biraz değişti. Doğubeyazıt’a Iğdır üzerinden gitmek daha kısaydı fakat Iğdır’a giden otobüsler küçük oldukları için sığmamın imkanı yoktu. Ağrı yolu ise daha uzaktı fakat büyük otobüsler gidiyordu. Uzun süren yol planlarından sonra hem duyduğum hikayelerden ürktüğüm için hem de bunca yolu hazır gelmişken şansımı deneyebileceğimi düşündüğüm için Gürcistan’a girmeye karar verdim. Gürcistan’dan Ermenistan’a geçmeyi planlamıştım. Aslında gönül Azerbaycan’a da uğramak isterdi ama kara geçişlerinde vize istedikleri için orayı bu seferlik es geçmek zorunda kaldım.

Kars Gürcistan Bisiklet Rotası

14 Kasım 2016- Kars Arpaçay bisiklet rotası

Kars’a veda ederek Çıldır Gölü’ne doğru yola çıktık. 37 kilometre pedalladıktan sonra çadırımızı Arpaçay’daki bir benzin istasyonunda kurduk. Hava çok soğuk değildi ama güneş battıktan sonra hava kayda değer derecede soğumaya başladığı için aksamüstü 5’e kadar kalacağımız yeri bulup çadırımızı kurmuş olmak bizim için son derece önemli. Yollar iyiydi fakat hayvancılığın yoğun olduğu bu bölgelerde çok fazla köpek vardı. Şimdiye kadar gördüklerimizden daha saldırgan davranan ve bulundukları alanı korumaya ant içmis olan bu arkadaşlarla kötu bir anımız olmadı çok şükür ama dikkat etmekte fayda var. Zira bir yerden geçerken yaklaşık 5-6 köpek bize doğru koşmaya başladığında ufak bir minibüs durumu fark edip köpeklerle aramıza girerek bize yardımcı olmasaydı aynı şeyi söyleyebilir miydik çok emin değiliz.

15 Kasım 2016- Arpaçay Çıldır Gölü , Atalay’ın Yeri

Sabah saatlerinde Arpaçay’dan yola çıktık ve Çıldır Gölü boyunca ilerleyerek 45. kilometredeki Atalay’ın Yerine geldik. Burası yaklaşık 2050 metrede, göl kenarında manzarasıyla bizi kendine hayran bırakan, elektrik ihtiyacını rüzgar ve güneş enerjisiyle sağlayan güzel bir balık lokantası. Biz vejetaryen olduğumuz için bize “balık hariç her şey” adını verdiğimiz bir sofra hazırladılar. Geceyi burada geçirip geçiremeyeceğimizi sorduğumuzda da hem Atalay abi hem çalışan diğer arkadaslar bize kol kanat gerdiler. Karnımızı doyurup çadırımızı kurduk. Bütün akşam da hem sobanın başında ısındık hem de Atalay abi ve Hafız abinin güzel sohbeti sayesinde uzun uzun muhabbet ettik. Gece de baktık hava soğudukça soğuyor uyku tulumlarımızı ve matlarımızı alıp sobanın yanına kıvrıldık. Sabah da Hafız abiyle kahvaltımızı edip yola koyulduk.

16 Kasım 2016 Çıldır Gölü’nden Aktaş Sınır Kapısı

Çıldır’dan sonra sınıra 25 kilometre yolumuz vardı. Bu gayet sevindirici bir haber gibi görünüyor ama ilk 10 metrenin kelli felli bir tirmanis olduğunu biz de o gün anladık. Burada simdiye kadar ki en yuksek rakimimiza ulastik. 2159 metre! Yolun kalan kısmı ise neyse ki iniş. İnişten sonra sınıra gelmeden önceki son köy olan Kenarbel çıkıyor karşınıza. Burada köyün ufak bir bakkalı var ve ne yazık ki aynı zamanda alışveriş yapabileceğiniz son yer. Sınır kapısı da dahil alışveriş yapacak başka hiçbir yer yok. Hatta öyle ki, kapı yeni olduğu için, sınırda çalışan memurlar bile ihtiyaçlarını haftada bir kez gelen seyyar marketten alıyorlar. Yani burada sadece geçis yapan insanlar ve görevli memurlar var. Tabi biz buradan geçtikten sonra yapılan herhangi bir yenilik olursa orası ayrı.

Sınır kapısına vardığımızda hava kararmaya ve soğumaya başlamıştı.Kenarbel’de bize burada konaklayacak yerler olduğu söylendiği için havanın kararmasına aldırış etmemiştik. Ama Türk kapısından pasaportlarımızı işletip geçtikten sonra durumun hiç de öyle olmadığını anladık. Burada kalacak yer olmadığı gibi doğru düzgün oturacak yer bile yoktu. Memur arkadaşlardan biri binanın içinde mescid olduğunu ve gece orada konaklayabileceğimizi söyledi. İnsanların olmamasından faydalanarak bisikletlerimizi de mescidin yanındaki temizlik odasına kitledik ve sıcacık mescidde bir güzel uyuduk.

17 Kasım 2016 Aktaş Sınır Kapısı Gürcistan, Ahılkelek

Sabah uyandığımızda her yer bembeyazdı! Çok fazla olmasa da bilek hizasına kadar kar yağmıştı. Gürcistan tarafındaki yolun çok kötü olduğunu söyledikleri için ne yapacağımıza karar vermeye çalışıyorduk. Şansa tam Türkiye sınırından geçecekken, görevli memur arkadaş sağolsun otobüsle geçen İhsan abi ile konuşup bizi de götürmesi için anlaştı. İhsan abi bizi Gürcistan tarafında bekleyecekti. Biz bisikletleri hazırlayıp gelene kadar biraz zaman geçti. Acaba gitmiş midir falan diye tedirgin olduk. Türk sınırından pasaportlara damga vurdururken şöyle uzaktan bir baktık ki bizi bekliyordu. Gürcistan kısmındaki kontrole geçtiğimizde bir de baktık gitmiş. Ne yapalım artık diyip pasaportlarımızı işlettik. Sınırdan geçip 500 metre ilerledikten sonra İhsan abinin benzin istasyonunda bizi beklediğini görünce çocuklar gibi sevindik.

AKTAŞ SINIR KAPISI’NDAN GÜRCİSTAN’A GEÇMEK

Aktaş sınır kapısından Türk vatandaşları bir zarf büyüklüğünde basit bir form doldurarak kimlikleri ile Gürcistan’a geçebiliyorlar. Gürcistan’da geçirecekleri sure boyunca bu kartı yanlarından ayırmamaları çok önemli. Aynı zamanda pasaportla geçmek de mümkün. Biz bu şekilde geçmek yerine pasaportlarımız ile geçmeyi tercih ettik.

Bu arada insanlardan Gürcistan’ın ilaçlar konusunda epey hassas olduğunu duymuştuk. Reçetesiz olan hiçbir ilacı almıyorlarmış. Ne kadar doğru bilmiyoruz ama dandik bir bebe aspirini yüzünden hapis yatan insanların hikayesine kadar pek çok şey anlatıldı. Bizim de yanımızda normalde kullanmıyor olmamıza rağmen uzun bir yola çıkacağımız için ne olur ne olmaz diyerek aldığımız neredeyse hepsi reçetesiz satılan ilaçlar vardı. Türkiye tarafındaki görevliler Gürcistan’ın ilaçlar için bir listesinin olduğunu, o listenin dışındaki ilaçları reçetesiz sokmadığını söylediler. Ama biz uğraşmak istemedik ve belki durduk yere sorun çıkarırlar diye düşünerek ilaçlarımızı Gürcistan’a girerken çöpe attık. Gürcistan tarafında pasaportlarımızı araçlı geçiş kısmında işlettikten sonra bizi eşyalarımızı x-raye sokmak için kenara çağırdılar. O sırada 3-5 görevli sigara içiyordu. Bizi içeriye çağıran görevliyle biraz konuştular ve bize dönüp geçebileceğimizi söylediler. Böylece hiçbir yerimiz aranmadan sınırdan geçmiş olduk.

Gürcistan, Ahılkelek Köyü

İhsan abi ve yine onun gibi servis şoförü olan arkadaşları Muza abi ve Yavuz abi ile birlikte Gürcistan sınırından sonraki ilk ilçe olan Ahılkelek’e gittik. Burada birkaç saat gezip dolandıktan ve kendimize Gürcistan’da geçireceğimiz muhtemel 2-3 hafta için, Gürcüce bilen Yavuz abinin yardımıyla bir telefon hattı aldıktan sonra ertesi gün Tiflis’e doğru sürmek üzere geceyi geçirebileceğimiz bir otel aramaya başladık.

O esnada İhsan abi ile muhabbet ederken aslında İran’a gitmek istediğimizi ama anlatılanlardan çekindiğimiz için Gürcistan üzerinden geçeceğimizi anlattık. O sırada İhsan abi iki öneride bulundu. Yolcu olduğu zaman Kars- Tiflis arasında servis yaptığını ve büyük ihtimalle 2-3 güne kadar Tiflis’e gideceğini, araba boş olduğu için bizi götürebileceğini söyledi. Bir diğer önerisi ise, bünyesinde çalıştığı firmanın Tiflis- İran arasında yaptığı seferde bize yer ayarlamaktı. Her iki halükarda da akşam İhsan abi ile Kars’a dönecektik. Düşünmek için oturduk bir yerlerde hep birlikte yemek yedik. Bu arada neden en baştaki plandan vazgeçerek Gürcistan’a girdiğimizi anlatınca hemen her gün o yoldan giden insanlar olarak Doğubeyazıt yolunun da bize anlatıldığı kadar korkunç olmadığını söylediler. Hal böyle olunca iş kafamıza yattı ve Kars’a döndük. Kars’ta bir iki gün kaldıktan sonra da Doğubeyazıt’a otostopla gitmeye karar verdik. Yolculuğumuzun İran’a uzanan devamını buradan okuyabilirsiiz.

ÇILDIR GÖLÜ

Biraz da Çıldır Gölü’nden bahsedelim. Göl, kışın yaklaşık -40’ı bulan soğuklarda donuyormuş. Donan gölde balık avlandığı gibi epey renkli bir festival de düzenleniyormuş. Buz üstünde kızaklı at arabalarıyla gezmek de yerli ve yabancı turistlerin epey ilgisini çeken bir aktiviteymiş. Bunun dışında yerlilerin arabalarıyla buz üstünde akrobatik hareketler yaptığı da söylentiler arasında.

Tüm bunları canlı canlı görebilmek için Atalay’ın Yerine mutlaka uğrayın. Çıldır Gölü’nü merak edenler için de altın değerinde bir tavsiyemiz var. Burada geceleri bekleyen Hafız abinin çektiği muhteşem manzara fotoğraflarına @ozdemirhafiz instagram hesabından ulaşabilirsiniz. Hesaba göz atarsanız pişman olmazsınız. Çıldır Gölü’nün dört mevsim görünümünü, güneşin doğuşu, batışı, göçmen kuşlar ve daha bir çoğunu Hafız abinin objektifinden görebilirsiniz.

Bununla birlikte Çıldır Gölü hem coğrafya bakımından hem de bize anlatıldığına gore çevredeki insanların güvenilirliği açısından etrafında kamp yapmaya oldukça müsait bir yer. Ancak burada kışın kamp yapmak istiyorsanız bahsi geçen gölün donduğu soğukları hesaba katarak ona uygun ekipman getirmeniz çok önemli. Aynı zamanda göl kenarında ağaç bulmak pek mümkün olmadığı için yazın ortasında kamp yapmak da çok akıl karı olmayabilir. Bir de burada kamp yapmak istiyorsanız tam teçhizat gelmekte fayda var. Çünkü aracınız yoksa yakınlarda alışveriş yapabilecek ve su bulabilecek bir yer bulmak zor olabilir.

Yazının devamı olan Tebriz yazısı için tıklayın.

Güncel paylaşımlardan, seyahatlerden ve etkinliklerden anında haberdar olmak için beni Instagramdan takip etmeyi unutmayın! https://instagram.com/melkeontheroad