İstanbul-Bilecik (0-154 km)

İstanbul Günlük yapılan km: 31

Gün sonu toplam km: 31

Pendik feribotuyla Yalova’ya geçtik. Yalova’dan Orhangazi’ye giden yol hem kalabalık hem de çok fazla yokuş var. Neyse ki emniyet şeridi geniş. Feribottan indikten sonra 10. kilometrede Soğucak Köyü olarak geçen bir bölge var. Burada yol kenarında dinlenirken yol üzerindeki restoranlardan birinin sahibi olan Fuat abi yorulduğumuzu görünce bizi davet etti. Muhabbet ederken orada kalabileceğimizi söyledi. Hem yorgunduk hem de saat 5 civarıydı. Hava kararmadan önce daha güvenli bir kamp yeri bulamayacağımız için kampımızı Fuat abinin bahçesinde yaptık.

Sabah uyandığımızda Fuat abiyle kahvaltı yapıp yola koyulduk. Orhangazi’ye gidene kadar yaklaşık 15 kilometre boyunca yol yine yokuşlu ve kalabalıktı. Orhangazi’de, İznik Gölü’nün kuzeyinden geçmeye karar verip buna göre yolumuzu daha güneye inmeden direk göle çevirdik. Boyalıca Köyü’ne kadar çok rahat geldik. Yol Orhangazi’den sonra dümdüzdü. Sadece son 2 kilometrede hafif bir yokuş tırmandık. Boyalıca girişindeki Total Benzin İstasyonu’nda mola verdiğimizde istasyonun sahibi Mehmet abi ve oğlu Enes bizi davet ettiler. Hava da zaten çoktan kararmıştı. Kampımızı isyasyonun yanındaki yeşillik alanda yaptık. 24 saat çay ve tuvalet imkanı kampı orada yapmamızda büyük rol oynadı tabii.

Günlük yapılan km: 23

Gün sonu toplam km: 94

Sabah erkenden yola koyulduk. İstasyondan çıktıktan sonra güzel bi iniş vardı. İnişten sonra yol İznik’e kadar dümdüz. Aslında bu yollar da dar ve çok fazla tır var. Fakat o kadar kalabalık değiller ve araçlar pek hız yapmıyor. Tırlar da özellikle bizi görünce açıktan geçtikleri için hiç rahatsızlık hissetmedik. Nerdeyse tüm yol boyunca zeytin ağaçları arasında sürdük. İznik’e vardığımızda çadır kurabileceğimiz bir yer aradık. Aslında Enes bize İznik girişindeki kayıkhanenin oraya çadır kurabileceğimizi söylemişti. Hatta sonradan öğrendiğimize göre orada duş imkanı da varmış. Ama biz onun yerine İznik merkeze ilerleyerek sahile indik. Sahilde bir sürü kafe vardı. Yılın bu mevsiminde sezon bitiyormuş ama yine de kafeler açıktı. Sahile ilk girişte aslında kamp yapılabilecek bir piknik alanı vardı. Fakat çok rüzgar alıyordu. Gece fırtına olabileceğini söyledikleri için daha güvenli bir yer bulmak istedik. Sahilde 1-2 kilometre ilerlediğimizde yine göl kenarında aynı piknik alanları vardı ve kıyıda uzayan sazlıklar rüzgarı kesiyordu. Yakınlarda da umumi tuvalet vardı. O yüzden çadırımızı burada kurduk. Bir de kamelya tarzında piknik masalarının olması epey işimize geldi ki bisikletleri hem sabit bir şeye kilitleyebileceğimiz için hem de üstü kapalı bir yere koyabileceğimiz için çok sevinmiştik.

Günlük yapılan km: 21

Gün sonu toplam km: 115

Sabah 9 gibi Melike’nin annesi ve babası sürpriz yaparak bizi ziyaret ettiler. Kamp yaptığımız yerdeki masada kahvaltı ettik. Sohbet muhabbet derken saat 12 civarında Yenişehir’e doğru yola çıktık. İlk 1 kilometre dümdüz olan yol birden önümüzde dağ gibi büyümeye başladı. Şaka yapmıyoruz, 10 kilometre boyunca tek bir düzlük olmadan sadece tırmandık ve 550 metreye çıktık. Bu tırmanış 5 saate yakın sürdü. Yenişehir’e kadar kalan 12 kilometreyi inmek ise  sadece 20 dakikamızı aldı. Bu arada, tepeye çıkarken 9. kilometre’de bir çeşme var. Suyu içiliyor mu bilmiyoruz ama karşılaştığımız kişiler içiliyor deyince biz içtik ve bir şey olmadı. Yenişehir’e inerkenki 20 dakikalık kısımın 5 dakikası Candaş’ın yanına gelen motosikletli ile 60 km hızla iniş yaparken sohbet etmesi ile geçti. Sohbet arasında Yenişehir girişindeki çay bahçesinde buluşmak üzere ayrıldılar. Yolda tanışıp çay bahçesinde iyice kaynaştığımız Osman abi ve Özlem abla bizi misafir ettiler. Yenişehir’in en güzel restoranlarından biri olan Küfe’de de yemek ısmarladılar. Kampımızı onların bahçesinde yaptık.

Günlük yapılan km: 39

Gün sonu toplam km: 154

Sabah hep birlikte kahvaltı ettik ve yola koyulduk. Şimdiye kadar en zorlu yol Yenişehir-Bilecik yoluydu. Yol inişli çıkışlı, inanılmaz dar ve virajlı, emniyet şeridi yok, tırlar çok fazla, tüm araçlar gereğinden fazla hız ve sollama yapıyor. Belli bir yere kadar dümdüz geldik. Belli bir yerden sonra yol ikiye ayrılıyordu. Bu yollardan biri yeni yapılan Bilecik-Bursa anayoluna bağlanıyor, diğeri içeriden gidiyor. Biz burada nereye gitmemiz gerekiyor diye durup haritaya bakarken traktörüyle biri durdu yanımızda. “Ana yola bağlanmayın çok yokuşlu köyün içinden gidin” dedi. Biz de yeni yola sapmadan eski yoldan devam ettik ve İncirli Köyü’nün (artık İncirli Mahallesi) içinden geçtik. Köy kahvesinde dinlenmek için durduk. Traktörle yanımızda durup yolu gösteren abi bize çay ikram etti. Dinlendikten sonra köyün içinden yola devam ettik. Aslında burada da yokuş vardı ama iyi tarafı hiç araba geçmiyordu. Bu yol yaklaşık 3-4 kilometre sonra ana yola bağlandı. Buradan sonrası zorluydu. Yol yine inişli çıkışlıydı. Ama araçlar epey tedirgin ediciydi. Özellikle bir otobüs firmasının (üzerinde Bilecik yazan otobüsler) sürücüleri daracık yollarda virajda tır sollamaktan çekinmiyorlardı. Neyse, saatler süren tedirginliğin ardından Bilecik’e geldik. Burada warmshowers’ta iletişime geçtiğimiz Hakan’la kalıyoruz. Hakan, Bisiklet Topluluğu Bilecik İl Temsilcisi ve bu konuda mükemmel çalışmaları, diğer sehirlere örnek olacak projeleri var. Hakan’ın bu işi Bilecik Belediyesi ile yürütüyor olması ise ilerleyen zamanda Bilecik şehrinden güzel haberler duyulmasının müjdecisi. Biriken küçük işler ve bisikletlere küçük bakımlar yapmak için 1 günümüzü daha burada geçirdik.

Yolculuğumuzun devamındaki Bilecik-Ankara rotası yazımız için tıklayın.